کد مطلب:4480 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

طبق اصل 109 قانون اساسي در صورت تعدد واجدين رهبري ارجحيت به شخصي داده شده كه داراي بينش فقهي و سياسي قوي تر باشد؟چرا به عدالت و تقوا داده نشده است؟

پايانه اصل 109 قانون اساسي هيچ گونه تعارضي با آيه شريفه ذكر شده ندارد. براي روشن شدن مطلب ابتدا بايد بين احكام واقعي و اعتباري فرق نهاد. مسأله كرامت و تقرب الي الله به واسطه تقوا از مقامات واقعي انسان است ولي مسأله زعامت و رهبري از احكام اعتباري است و مقام نيست. آيه شريفه {/B«إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاكُمْ»{w16-20w}{I49:13I}/} ناظر به كمالات واقعي انسان است نه به احكام اعتباري و مسأله لزوم دارا بودن برخي از كمالات واقعي در مسوءوليت هاي اعتباري از ديگر نصوص ديني به دست مي آيد نه آيه فوق. در آن نصوص نيز مسأله تقوا و علم با فروعاتشان مانند قدرت امانت و... مورد تأكيد بسياري قرار گرفته است. ليكن چنان نيست كه تقوا بر دانش و بصيرت و آگاهي مقدم باشد. البته از نظر مقامات واقعي و كمالات انساني تقوا اساس و ريشه است. ولي در مسائل اعتباري تقدمي برعلم و آگاهي و بصيرت ندارد. بلكه مي توان گفت نسبت به موارد تفصيل بردار است. يعني برخي از امور نيازمند تقواي بيشتر و برخي محتاج بصيرت آگاهي و شناخت عميق تر مي باشند. از جمله مسأله رهبري در دنياي پيچيده كنوني در برابر سياست ها و ترفندهاي كور و ناپيداي دشمنان و در مقابل هزاران معضل پيچيده اجتماعي از قسم دوم مي باشد. بلي در صورتي كه از نظر علم و اجتهاد و توان مديريت افراد مساوي باشند تقدم بر پارساترين است.